Geethanjali

(13)

ගීතය නිහඬය
නොගැයිනි තවම

දිනෙන් දින
දිනෙන් දින ගෙවුනත්
සලමින් පිරික්සමින්
සකසමින් වීණාවේ සර

එළඹ නැත
නිසි මොහොත
නැත වදන් ගැලපී
පෙල ගැසී
හද රිදුම් දුන්නත්
පිරී කැලතෙන ප්‍රාර්ථනාවන්

පියුම නැත පිබිදී
හමා යන මුත් නල
ගෙන යන්න
එහි සුවඳ

නෙත ගැසී නැත වත
සවන නොරැඳිනිය හඬ
පා ගැටෙන සර පමණි
සරණ විට ඔහු මාවතේ

දිග හැරෙයි ජීවිතය
දිග ඇදෙයි සෙවනැලිත්..
එහෙත් තවමත්
පහන දැල්වී නොමැත
හැර පියන්නට
දොර පියන්
වඩින්නට මා කුටියට...

හමුවීම...
ජීවිතයේ...
ප්‍රාර්ථනාවක්ම
පමණකි
තවම
නොපිපුණු

-.-

The song that I came to sing remains unsung to this day.

I have spent my days in stringing and in unstringing my instrument.
The time has not come true, the words have not been rightly set; only there is the agony of wishing in my heart.

The blossom has not opened; only the wind is sighing by.

I have not seen his face, nor have I listened to his voice; only I have heard his gentle footsteps from the road before my house.

The livelong day has passed in spreading his seat on the floor; but the lamp has not been lit and I cannot ask him into my house.

I live in the hope of meeting with him; but this meeting is not yet.
-