Geethanjali

(43)

පතා පැතුමක් නොපැතු මොහොතක

ඔහේ එන යන මුහුණු අතරේ සැඟවිලා 

සොයා ආ මා, මගේ නිරිඳුනි

ජීවිතේ හැම නිමේෂයකම

ඔබේ නම සලකුණු වෙලා

අහම්බෙන් අද හැරී බලලා

සිඹින්නේ මම ඔබේ සුවඳයි

බිඳී විසිරුණු මතක මල් මත

හැලී වියැකුනූ කඳුළු බිඳු සේ

ජීවිතේ කෙලිලොල් වියේ

නිගාවක් වූවා නොවේවා

බිළිඳු හැසිරිලි දිළිඳු වැලි කෙළි

ලදරුවෙක් වූවා මෙමා.

තාරකාවෙන් තාරකාවට

නිනඳ දී පිලි රැව් නැගී

ඇසෙන්නේ මට ඇසෙන්නේ...

ඔබේ මිරිවැඩි හඬන හඬමයි

එදා බිළිඳෙක් සේ ඇසූ...!

 -.-

The day was when I did not keep myself in readiness for thee; and entering my heart unbidden even as one of the common crowd, unknown to me, my king, thou didst press the signet of eternity upon many a fleeting moment of my life.

And today when by chance I light upon them and see thy signature, I find they have lain scattered in the dust mixed with the memory of joys and sorrows of my trivial days forgotten.

Thou didst not turn in contempt from my childish play among dust, and the steps that I heard in my playroom are the same that are echoing from star to star.