Geethanjali

(26)

රැහැයියන් නිදි වැදුන මැදියමේ
සඳ සරැලි ගලා ගිය සයුරු තෙර
පා නගා නිහඬවම පැමිණි ඔහු
නිසසලව ඈඳිගෙන මා පසෙක
වයන්නට විය
සුරත රැඳි
වීණාව

නිනඳ විය
ස්වප්නය
උන්මාදනීය නිද්‍රාව
අතුල මා
දෑස් මත

ශාපලත් නිද්‍රාව
සොරාගති
මා පැතුම
දසුන
ඔහු වත

රාත්‍රි‍න්
එකින් එක
එකින් එක
ගෙවී යයි

බි‍ඳී
සසැලෙන
ආත්මය
ඉකි ගසයි
දුර්භාග්‍යයේ
වේදනාවෙන්

සදා
අහිමිද ඒ
හමුවීමේ
චමත්කාරය ...?

සුසුමක
සුවඳ රැඳි
ස්වප්නයක්
ලෙසින්ම මිස ...


-.-

He came and sat by my side but I woke not. What a cursed sleep it was, O miserable me!

He came when the night was still; he had his harp in his hands, and my dreams became resonant with its melodies.

Alas, why are my nights all thus lost? Ah, why do I ever miss his sight whose breath touches my sleep?
.